92/8/12
3:32 ع
سلام
حالتون چطوره؟
به خاطر علاقه ای که روی مسائل معرفتی دارم در کتاب حدیث
راجع به مطلب حیات کنجکاوانه دنبال مسائلی می گشتم
که مد نظرم بودند
یا که نه، دنبال مسائلی که دوست داشتم اون ها رو بدونم.
و آن کتاب حدیث میزان الحکمة، جلد سوم، باب حیاة بود.
به مطلبی برخورد کردم که نظرم رو جلب کرد.
خداییش باید این گونه مسائل جزو جدی ترین
مسائل زندگیمان باشد.
اما آن قدر مشغله برای خودمون مهیا کردیم که شاید فکر هر گونه
علمی باشیم الا این گونه علوم.
علومی که اگه در زندگی جایی برایشان باز کنیم خواهیم دید که
رنگ و بوی زندگیمان عوض می شود.
زندگی ای که می تونه با دو معنا جلوی روی ما باشه،
یکی همین زندگی روزمره و کلا روزمرگی،
حالا حتی هم ممکنه آکنده از علم آموزی و چیزای مفید باشه،
اما اگر روی دیگر از زندگی فراسوی زندگی ما جلوه گری کنه
معنای واقعی زندگی،
آره واقعا معنای زیبای حقیقی زندگی رو می فهمیم.
محتوای حدیث این هست:
حکمت مایه حیات دل مرده است.
انسان برخلاف مسائل مختلف زندگی هیچ وقت از حکمت
خسته و سیر نمی شود،
زیرا حکمت مانند آبی است که کام انسان تشنه را
سیراب می کند،
و از همه مهم تر و زیبا تر این که در آخر حدیث امیرالمومنین
علیه السلام می فرماید:
در حکمت بی نیازی کامل و سلامت است.
که منظور بی نیازی کامل از دنیا
و سلامت ماندن از عذاب آخرت است.
و این همان چیزی است که ما ه آن بسیار بسیار نیازمندیم،
هر چند ممکن است کاملا غافل از این معنا باشیم.
به امید موفقیت روزافزون همگان
اخلاق من اینه که دوست دارم شیرینی مطالب و حکمت هایی رو که قسمتم میشه با همه تقسیم کنم ... مطالبی که بعضیاش حاصل یک عمر گچ تخته خوردنه ...
